EEN ENGEL VANUIT DE HEMEL

Cécile Heems, geboren te Oostende op 12 januari 1925, was de eerste vrouwelijke Belgische piloot met een professioneel vliegbrevet.

Tijdens haar jeugd nam haar vader, een marineofficier, haar mee naar het vliegveld van Stene nabij Oostende. Hoogstwaarschijnlijk werd daar haar passie voor het vliegen geboren.

Maar in België werden vrouwen niet toegelaten in de luchtvaart, zelfs niet in de burgerluchtvaart.

Dus vertrok ze tijdens de Tweede Wereldoorlog, op 16-jarige leeftijd, naar Engeland om te werken bij de Air Transport Auxiliary die vrouwen in dienst nam om nieuw gebouwde vliegtuigen te besturen. Bij haar terugkeer naar België in 1942 werd ze gearresteerd door de Gestapo en ter dood veroordeeld. Ze ontsnapt ter nauwer nood aan de executie, mede met behulp van het verzet.

Na de oorlog, op 20-jarige leeftijd, zette Cécile haar activiteiten verder om piloot te kunnen worden. Om geld te verdienen voor haar vliegopleiding gaat ze aan de slag als stewardess. In 1946 maakte ze deel uit van de eerste naoorlogse promotie van Sabena stewardessen.

In maart 1947 behaalde ze haar B-brevet en reisde ze naar Afrika, het Midden-Oosten, Azië en Australië. In 1959 behaalde ze haar beroepslicentie, het echte begin van haar loopbaan als piloot.

Er waren heel wat hindernissen, maar ze gaf nooit op en bleef steeds haar passie najagen. Hiermee bewees ze ook dat vrouwen, net zo goed als mannen, hun plaats hadden in de luchtvaart.

Erg gehecht aan onze vereniging maakte Cécile, op 87-jarige leeftijd, haar laatste vlucht op 10 september 2012, aan boord van onze Cessna 206 OO-NGO, vergezeld door een instructeur van Piloten Zonder Grenzen België.

Cécile heeft ons verlaten in de nacht van donderdag 22 op vrijdag 23 augustus 2013, op 88-jarige leeftijd.

Ze schonk aan Piloten Zonder Grenzen België een ​​legaat waarmee we humanitaire zendingen met vliegtuigen kunnen organiseren in de Centraal-Afrikaanse Republiek en in het oosten van de Democratische Republiek Congo, met het Panzi ziekenhuis.

Zelfs al is ze niet meer bij ons, toch voelen we haar aanwezigheid nog elke dag met haar steun voor een nobele zaak vol hoop.