Ons humanitair mangement

Het concept Management van Humanitaire Luchtoperaties” (MHLO)

MHLO is ontstaan vanuit de vaststelling dat er geen managementmethode noch humanitair referentiekader bestaat om de efficiëntie, kwaliteit en humanitaire prestaties van luchtoperaties te beoordelen.

De structuur van het concept MHLO

Het concept Management van Humanitaire Luchtoperaties (MHLO) bestaat uit drie delen:

Het management van de projectcyclus van de luchttransportdienst: het management van de luchttransportdienst volgens de managementwijze van humanitaire of ontwikkelingsprojecten; van het bepalen van de noden tot de evaluatie van de impact, op basis van criteria van humanitaire efficiëntie
Het humanitaire management van de luchttransportdienst: de MHLO-analyse brengt twee complementaire managementmodellen van humanitair luchttransport samen:
- Een “directief” model, gebaseerd op criteria van commerciële efficiëntie en geschikt voor het overgrote deel van de humanitaire en ontwikkelingssector.
- Een “participatief” model, gebaseerd op de criteria van humanitaire efficiëntie en geschikt voor de specifieke noden van de ngo’s, gaan waar anderen niet gaan, of niet meer gaan, de niche van PZG.
Het luchtvaartkundige management van het luchttransport volgens de normen, standaarden en internationale criteria van de luchtvaartsector, en waarvoor het Air Operator’s Certificate (AOC) vereist is.

Verantwoording in de humanitaire sector

Humanitaire organisaties hebben een ethische verantwoordelijkheid, die hen dwingt om de waardigheid van de slachtoffers te respecteren en alles in het werk te stellen om een onberispelijk resultaat te garanderen bij hulpprogramma’s. De efficiëntie, kwaliteit en prestaties van de humanitaire projecten en dus de investering van de schenkers moeten gemeten kunnen worden. Sinds 20 jaar definiëren verschillende Quality & Accountability-initiatieven de minimumstandaarden, de operationele principes en goede praktijken in de humanitaire sector.

Het kader of referentienormen voor de verantwoording

Elke meting heeft nood aan humanitaire referentienormen (“het referentiekader”), waarvan de objectieven en indicatoren objectief controleerbaar zijn. Deze normen bestaan voor de sleutelsectoren van de humanitaire interventies, gericht op het redden van mensenlevens: watervoorziening – sanitaire voorzieningen en promotie van hygiëne – voedselzekerheid – schuilplaatsen – huisvesting en non-food – gezondheidsacties. Andere normen worden geïmplementeerd voor de bescherming van kinderen, veeteelt, kleine bedrijven en onderwijs.

Management van humanitaire interventies: het project

Een humanitaire interventie is een antwoord dat aangepast is aan behoeften die duidelijk bepaald werden door professionals uit de sector, in samenwerking met de belanghebbende partijen

dat een zo goed mogelijke verhouding kostprijs / efficiëntie biedt,
dat concrete hulp biedt aan zoveel mogelijk mensen, rekening houdend met de context,
met een resultaat voor de belanghebbenden op een positieve, duurzame en meetbare wijze

Een project is een geheel van genomen acties met als doel een antwoord te bieden op een duidelijk bepaalde noodzaak en gericht op het bereiken van duidelijk gedefinieerde objectieven, binnen een bepaalde tijd en binnen een bepaald budget. Deze objectieven zijn onderdeel van een humanitair referentiekader, zoals gedefinieerd door de betrokken instelling.

Een humanitair kader creëren voor het management van luchtprojecten

Een referentiekader creëren vereist het bepalen van:

Het paradigma, of referentiewaarden
De omgeving waarin we optreden
De directe en indirecte behoeften van de begunstigden

De referentiewaarden van het concept MHLO

Het vliegtuig (het type vliegtuig en bij uitbreiding de luchtdienst) is een middel dat gebruikt wordt om een gepast antwoord te bieden op een crisissituatie, volgens de managementmethode van humanitaire projecten; van het bepalen van de noden tot de evaluatie van de impact.

Het gebruik van het vliegtuig is afhankelijk van criteria van humanitaire efficiëntie en commerciële efficiëntie, waar rekening mee zal worden gehouden in de permanente zoektocht naar de beste verhouding kostprijs/efficiëntie.
Het humanitaire management van de luchttransportservice is voortdurend onderhevig aan een dynamisch begeleidingsproces van de gebruikers, in de zoektocht naar oplossingen voor problemen rond transport, toegang, veiligheid …

De omgeving van het concept MHLO: de humanitaire ruimte

De humanitaire ruimte kan gedefinieerd worden als “de operationele omgeving die de humanitaire organisaties op het terrein nodig hebben om toegang te krijgen tot de slachtoffers, om hulp te kunnen bieden en om bescherming te kunnen bieden zonder de veiligheid van de humanitaire hulpverleners in gevaar te brengen” (ECHO, 2001)

Deze fundamentele benadering van de humanitaire ruimte is gericht op “het vermogen van de humanitaire organisaties om toegang te krijgen tot de bevolkingsgroepen” of op “de humanitaire operatieomgeving”, wat PZG vertaalt als “operationele flexibiliteit van de actoren op het terrein” en beschouwt dit als een dimensie van de humanitaire ruimte, net zoals de toegang en de veiligheid.

De realiteit van deze humanitaire ruimte vereist het gebruik van humanitair luchttransport.

De behoeften van de directe en indirecte begunstigden van het luchtproject

De begunstigden van het luchtproject zijn:

De organisaties die gebruik maken van de luchttransportdienst
De bevolkingsgroepen die hun voordeel halen uit het mandaat van de humanitaire organisaties

De behoeften van de humanitaire organisaties hangen af van hun specifieke mandaten en hun operatiemodus. We maken een onderscheid tussen:

De ngo’s voor wie de nabijheid van het terrein waar ze aanwezig zijn een grote aanpassing en operationele flexibiliteit vereist.
De VN-organisaties waar de operaties veel meer rigide, meer gepland en afhankelijk zijn van een gecentraliseerde besluitvorming.

Het managementmodel van het humanitair luchttransport

In functie van de verwachte resultaten brengt de MHLO-analyse twee complementaire managementmodellen van humanitair luchttransport samen. Beide zijn professioneel en vereisen het Air Operator’s Certificate (AOC):

Een directief model, gebaseerd op efficiëntiecriteria van de commerciële luchtvaart en gericht op het helpen van een zo groot mogelijk aantal. Dit vereist natuurlijk een strak georganiseerde werkwijze en keuzes m.b.t. de bestemmingen.
Een participatief model of “participatief management”, gebaseerd op indicatoren van humanitaire efficiëntie en gericht op het beantwoorden aan de specifieke behoeften van de ngo’s, zodat deze hun mandaten op een efficiënte manier kunnen uitoefenen. Dit is het managementmodel dat PZG beheerst.